الگوی فضاهای نیمه باز خانه های بومی دزفول، بوشهر و بندرلنگه در ارتباط با مولفه های اقلیم محلی

چکیده   حاشیه جنوبی ایران دارای یکی از بحرانی ترین اقلیم های جهان بوده و لذا توجه به مولفه های اقلیمی در فرآیند طراحی خانه ها در این منطقه ضروری است. فضاهای باز و نیمه باز از عوامل موثر در شکل دادن به الگوهای اقلیمی خانه‏های بومی و بکارگیری این الگوها در طراحی مسکن معاصر این اقلیم، می تواند سبب ارتقای سطح آسایش حرارتی شود. این مقاله با تطابق ویژگی های فضاهای نیمه باز خانه های بومی در بندرلنگه، بوشهر و دزفول، با مشخصات اقلیم محلی این مناطق، ضمن معرفی الگوهای فضاهای باز و نیمه باز در آنها؛ تناسب و تاثرپذیری الگوها را از اقلیم میانه و محلی بررسی می‏کند. این مقاله دارای هدفی کاربردی و راهبرد آن در مرحله تحلیل و استنتاج کیفی و از طریق نظریه داده‏بنیاد بوده و با روش تصویرسازی انجام می­شود. گردآوری داده‏ها در دو بخش مطالعه کتابخانه ای و تحلیل اسناد خانه های بومی انجام شده است. تطابق مشخصه‏های بدست‏آمده از کدگذاری نمونه‏ها با مولفه‏های اقلیم میانه و محلی مناطق مورد بررسی نشان می‏دهد که ویژگی‏ها و الگوهای فضاهای باز و نیمه‏باز در خانه‏های مورد مطالعه در دزفول، بندرلنگه و بوشهر با مولفه‏های اقلیمی هر شهر منطبق و بر اساس تفاوت در مولفه­های اقلیمی در مقیاس میانه و محلی، در الگوهای مورد بحث تفاوت‏هایی ایجاد شده است.